Een tijdje geleden begon ik pijn in m’n ringvinger te krijgen. Lange tijd hadden de artsen geen idee waar de pijn vandaan kwam. Er waren meerdere foto’s en echo’s gemaakt, maar het bleef een beetje giswerk.

Toen werd ik doorgestuurd naar de handchirurg met wie ik vorige week een afspraak had. Opnieuw werden er foto’s gemaakt, nu van beide handen, want ondertussen zit de pijn in 3 vingers. Er waren zwellingen te zien en lichte erosie. Conclusie: vermoedelijk beginnende slijtage.

Dat kwam best even binnen. Ik ben 42. Ik gebruik m’n handen voor m’n werk én voor m’n passie. Wat nou als ik dat straks niet meer kan doen? Volgende week worden m’n vingers gespalkt en over 3 maanden moet ik voor controle terug naar het ziekenhuis.

Voorlopig bak ik nog lekker door. Wel ben ik aan het kijken welke aanpassingen ik kan doen, want het bakken opgeven daar moet ik nog zeker niet aan denken! Gelukkig zijn er meerdere manieren om te bakken en taarten te maken. Wat vooral pijnlijk aan het worden is, is het kneden van fondant. Een optie is dus om geen fondanttaarten meer te maken. Wat ik wel echt jammer zou vinden, want ik vind het elke keer weer super leuk om daarmee te knutselen in een bepaald thema. Misschien dat het nog wel voor figuurtjes kan voorlopig.

Voor nu is het even afwachten hoe het gaat lopen met de pijn in mijn vingers en of het spalken enig effect gaat hebben. Dit weekend staat er in elk geval weer een verjaardagstaart op het programma waar ik met liefde mee aan de slag ga.

Wordt vervolgd…